Vandaag, 23 mei, is de dag dat we zijn vertrokken naar Denemarken. Rond een uur of acht vertrokken we vanaf school aan de Mecklenburglaan, na een warm afscheid van onze ouders. In de auto waarin Rory, mevrouw van Wijngaarden, Kars en Storm zaten was vooral elektronica (computerspelletjes) te vinden. Het busje met Mohamed, Anne en de rest van het team echter, begon met een playlist, reisspelletjes en vooral veel drukte. Coaches Karen en Harald waren in het weekend met alle bagage al vertrokken naar Denemarken, zij hadden beloofd het avondeten klaar te hebben als we zouden arriveren. De reis verliep vlug, al snel waren we in Oldenzaal bij de grens met Duitsland. Hier was onze eerste stop. Na dit punt volgde een vertraging door opbrekingen en files. Het was vrij lekker weer - met hier en daar een plensbui - waardoor het in het busje flink warm was, met name door problemen met de airco. Na een redelijk lange reis kwamen we rond kwart over zeven aan bij het huisje dat we gehuurd hebben. Nou ja, huisje... Het is een enorm huis! Het is een oude koeienstal naast een boerderij die helemaal verbouwd is. Op de benedenverdieping is de keuken en eetkamer en een grote woonkamer. Op deze verdieping slapen de coaches. Op de eerste verdieping verblijven alle leerlingen met Anne. Hier is ook een woonkamer en een keukentje. Naast de slaapkamers zijn hier ook twee open zolders waar de meiden, zonder Anne, slapen. Maar dit is niet het enige wat we ontdekten; buiten is er ook nog een schommel, een trampoline, een hot-tub en een schuur te vinden. In deze schuur bevinden zich een zwembad en een pooltafel. Bovendien zijn er hele leuke koeien die we brood en groenten resten mogen voeren en wil de hond van de eigenaar heel graag met ons spelen. We hoeven ons de komende week dus niet te vervelen!! Na het eten en de afwas hadden we even tijd om bij te komen, morgen gaan we aan de slag voor de wedstrijd.
0 Comments
En we hebben twee geweldige mensen die onze video wilden beoordelen:
"Even only thinking about going back to the moon could help us find new ways and techniques to make our own Spaceship Earth a better place. In a fair world it is important to share knowledge and projects like MoonBots encourage young people to think, develop and work together. If we use new techniques wisely they can benefit people all over the world. And it is exactly this question that team Dutch Delta has tried to answer with their ideas about renewable energy." - Judith Sargentini, Member of European Parliament, Greens/EFA, Fair Politician of the Year 2012/2013 "Rotterdam is a city of innovation. Innovation we will need to face problems because of climate change in the future. Problems for our city and our country. Young people in our schools are the ones that make the innovation happen in the future. Seeing the entry-video of Team Dutch Delta shows that the new generation is wainting around te corner. We have to nurture their enthusiasm and technical skills, and encourage them to expand their horizons. As far as the moon if we have to!" - Mr. Hugo de Jonge, Vice Mayor Education, Youth and Care, City of Rotterdam Vandaag hebben we voor het laatst ontbeten met pancakes, ei, worstjes en ham! Na het ontbijt zijn we de rest van onze spullen gaan inpakken en hebben we alle matrassen weer op de goede kamers gelegd. We mochten onze bagage in het hotel laten staan en zijn toen een laatste uitstapje gaan maken.
De beroemde Route 66 loopt door Saint Louis en we besloten om naar het Route 66 State Park te gaan. Daar was een klein bezoekerscentrum in een oude Inn die langs de route lag. De brug die ernaast lag is aan het instorten sinds er een nieuwe snelweg is aangelegd in plaats van route 66. In het bezoekerscentrum konden sommigen hun laatste geld nog uitgeven aan een leuk souveniertje. Het state park is er gekomen op een plek waar vroeger een vakantiedorp lag. Dat dorp werd later permanent bewoond, totdat bleek dat het mengsel dat op de wegen was aangebracht tegen het stof zwaar giftig was. Het hele dorp is toen afgebroken, en er is uiteindelijk een recreatiegebied gekomen. Van de oude Route 66 zie je niet veel meer op dit stukje helaas. Een klein stukje weg geeft wel en idee van hoe het geweest moet zijn. En als je over zo’n oud weggetje rijdt is alles toch gelijk wat mooier dan op de snelweg. Terug naar Saint Louis gaan we dan eindelijk ijs eten. We hebben het zo druk gehad dat we daar nog helemaal niet aan toe waren gekomen! In Saint Louis is Ted Drewes Frozen Custard beroemd, dus daar gaan we natuurlijk naartoe. Het wordt uiteindelijk niet één heel groot ijsje, maar iedereen mag zelf kiezen. Het ijs is inderdaad erg lekker, wij vinden het een beetje op softijs lijken. Bij het hotel proppen we alle bagage en onszelf in de shuttlebus om naar het vliegveld te gaan. Harald, Karen en Mw. Willems gaan ondertussen de auto’s naar het verhuurbedrijf terugbrengen, en komen naar het vliegveld met het busje van het verhuurbedrijf. Als we gaan inchecken blijkt gelukkig geen enkele koffer te zwaar te zijn, dus hebben we het goed gedaan met wegen en verdelen! De laatste blikjes en flesjes drinken geven we aan de mensen achter de balie, want we mogen ze toch niet meenemen door de douane. Marjolijn kan uit eigen ervaring nu vertellen wat er gebeurt als je vergeet je bidon leeg te drinken voordat je door de douane gaat. Dan mag je namelijk helemaal terug en opnieuw beginnen! ;-) Tijdens het wachten op het vliegveld kunnen we lekker nog even koffie drinken van de waardebon van Starbucks die Sam heeft gekregen van een mevrouw. Die mevrouw was in het hotel voor een beoordeling zei ze, en ze was nogal bozig, maar ze vond dat wij zo beleefd waren geweest tegen haar. Het was een vaag verhaal dat die dame had, maar de bon bleek echt 25 dollar waard te zijn! Harald en Karen hebben nog gezorgd voor een setje polybags, zodat we op het vliegveld nog een wedstrijdje kunnen doen. LEGO in elkaar zetten terwijl die nog in het zakje zit, dat is een hele uitdaging. Het gekraak, gezucht en gevloek zorgt voor gegrinnik bij de andere wachtende reizigers, die denken dat we behoorlijk geschift zijn. Ralf gaat in het vliegtuig nog door, want hij moet en zal het hobbelpaardje in elkaar zetten! En uiteindelijk is het hem gelukt hoor! Ondanks het slechte weer rondom Atlanta vertrekt onze vlucht gewoon op tijd. Het vliegtuig is bijna leeg, zodat iedereen voldoende ruimte heeft. Onderweg hebben we veel turbulentie, wat eigenlijk best heel leuk aanvoelt. Een beetje als een achtbaan. In Atlanta moeten we overstappen, het vliegveld is daar enorm groot. Er is zelfs een metro om ons naar de goede pier te brengen, lopend hadden we het niet gehaald. Het vliegtuig waarmee we vliegen is van KLM, dus kunnen we eindelijk weer eens Nederlands praten met de stewardessen, die het allemaal heel leuk vinden wat we gedaan hebben. In het vliegtuig gaat iedereen lekker slapen. ’s Ochtends worden we wakker gemaakt door de geuren van het ontbijt. Met roerei en een worstje… Op Schiphol staan alle ouders en familie ons op te wachten met spandoeken en bloemen. We maken nog een groepsfoto en geven ons cadeau aan meneer Vijverberg. Zonder hem hadden we dit nooit allemaal kunnen doen, dus we geven hem een medaille en een mooie fotocollage van de reis. Als we alle lego en boeken van de coach uit onze bagage hebben kunnen we lekker naar huis om uit te gaan rusten. Gelukkig hebben we allemaal vakantie. Het was een geweldige reis! Vandaag was het de laatste dag voor het vertrek. Vanochtend zaten we weer aan ons geliefde ontbijt.
Na het ontbijt gingen we naar het science museum. Daar hebben we experimenten kunnen doen met de wetenschap. De kinderen hadden het al snel gezien maar de begeleiders konden zich goed vermaken. Er was onder andere een experiment waarbij je met gedachtegolven een balletje kon laten bewegen door helemaal te ontspannen. Je moest dat met z'n tweeën doen, degene die het meest kon ontspannen kon het balletje richting de ander "duwen." Onze conclusie is dat meisjes hier beter in zijn dan jongens, maar dat is misschien een beetje voorbarig met een steekproef van vier mensen. Het museum had ook een enorme soort knikkerbaan aan het plafond, waar de hele tijd ballen over rolden. Na anderhalf uur proefjes doen zaten we weer in de auto. De mensen uit de ene auto gingen boodschappen doen voor de lunch. De anderen gingen naar de copyshop om wat foto's uit te printen. Toen we weer in het hotel waren met tassen vol eten werd er geluncht en hebben de meeste mensen een dutje gedaan, kamers opgeruimd en alvast koffers ingepakt. Aan het eind van de middag zijn we weer naar het centrum gegaan waar een fontein is. Tijdens de Europese kampioenschappen in Mannheim twee jaar geleden is de hele groep een fontein ingedoken, en wij vonden dat we daar maar een traditie van moesten maken. Ulfar was al snel in het water te vinden, maar die had ook gewoon zijn zwembroek aan. Ook Karen, Harald en Roos gingen snel kopje onder. Fleur en Sam werden uiteindelijk ook helemaal kledder. De rest wilde niet helemaal nat worden, maar niemand was veilig om droog te blijven door al het gespetter. Na het waterplezier moest dus bijna iedereen droge kleding in de auto en de parkeergarage aandoen. Sam had geen droge kleren bij zich, dus die moest zijn kleren maar gewoon uitwringen... Vervolgens gingen we eten, het Chinese restaurant dat mevrouw Willems uitgezocht had was helaas gesloten. Gelukkig is het hier niet moeilijk om een ander restaurant te vinden, er zijn er genoeg! We zijn dus uiteindelijk bij een Japanse grill geweest, dat was weer eens wat anders en het viel in de smaak. Met veel plezier werd alles opgegeten, Karen en Mw. Willems waren vooral blij met de groenten! Toen alle bordjes leeg waren keerden we terug naar het hotel. Hier hebben we onze eigen bagage in de koffers gedaan en vervolgens alle lego en spullen verdeeld over de koffers. Onze geliefde coach Harald had ook iets te veel Legoboeken gekocht, een kilootje of tien misschien wel. Die hebben we ook netjes ingepakt om ze te beschermen en ook hebben verdeeld over alle koffers. Nils heeft z'n bagage bij Karen in de tas gedaan, zodat hij in plaats van een koffer de partytent kan meenemen het vliegtuig in. Die vonden we toch wel zo fijn dat we 'm mee wilden nemen. Mascotte Blokje mag op de terugweg mee met de handbagage, net als de trofee natuurlijk! Het schijnt nogal slecht weer te zijn bij Atlanta, waar we moeten overstappen. Zware onweersbuien en de eerste tornadowaarschuwingen zijn al gegeven in sommige regio's. We hopen dus maar dat we geen vertraging oplopen en de vlucht naar Amsterdam missen. Anders staan onze ouders voor niets op Schiphol... Het opruimen en inpakken duurde zoals altijd toch langer dan bedacht, zodat het al best wel laat was ondertussen. We gaan dus nu lekker naar bed. |
Wie zijn wijWij zijn een super leuk team uit Nederland. Wij zijn het buitenschoolse team van het Libanon Lyceum in Rotterdam. Wij zijn Dutch Delta!!! Archives
June 2017
Categories |